Een dag van van veel wachten

Vanmorgen bij het opstaan weer een vrolijk zonnetje. Dat begint de dag toch leuker. Eerst ontbijten en toen weer op pad.

We zouden eerst met een stuk met de bus gaan en dan overstappen op een andere bus. Lopen we zien we zo de bus wegrijden, kan gebeuren want je weet niet echt hoe laat ze rijden. We hebben een half uur staan wachten op de volgende bus. Na 6 haltes moesten we eruit. De bus die we moesten hebben kwam nadat we er een uur hadden gestaan. De rit die we gemaakt hebben was wel leuk, deze ging door een voorstad van Lissabon, Belem heet het. Op deze route lag ook de haven, daar zijn we uitgestapt. Hup naar da boot gewandeld. Deze kwam sneller dan verwacht. We mochten gelijk aan boord. Het waaide best wel hard dus de loopplank ging alle kanten op. Maar we hebben het gered. Terwijl we voeren had je niet zo in de gaten dat het zo waaiden. Vanaf het water zie je de stad toch weer heel anders. Komen we weer bij een opstapplaats komt er iemand naar ons toe om te zeggen dat we niet verder gaan vanwege het slecht weer. Moesten we van boord en te voet verder. Hebben wij weer hahahahaha.

Ach maar aan alle nare dingen zit ook weer wat goeds, nu kwamen we langs de beste pastelerie van Belem. Deze schijnt de lekkerste pasties de nata te hebben. Om dit te weten moet je ze ook hebben geproefd. Staat me er een rij niet normaal, blijkt het dat deze is voor de verkoop, om het binnen te eten kon je doorlopen. Wat een geweldige zaak, en groot, zeker wel 10 zaaltje waar allemaal tafeltjes staan voor 4 personen. Dus niet echt groot maar aan sommige van die tafeltjes zitten wel 8 mensen. Echt heel gezellig. Nou één ding kan ik zeggen, ben je ooit in Lissabon moet je daar zeker langs. Wat zijn ze lekker, en ook andere dingetjes die we hadden waren lekker.

Toen een heel stuk gelopen naar de stad. Hier is een heel smal steil straatje waar een trammetje om hoog gaat, René wist niet waar het was dus ik moest de weg wijzen. Nou dan kan je je lol op. We zijn wel 10 centimeter gekrompen. Op een gegeven moment zegt René zoek jij het maar uit we gaan met een ander trammetje en dan zien we het wel. Nou dat was een succes, na een uur wachten en 1 vol trammetje en 2 buiten dienst trammetje verder stonden we daar nog. Dus wat doe je dan, gewoon weer lopen. En geloof het of niet toen liepen we er zo op af. Konden we nog net mee. Pppfff wat een geluk.

Na dit ritje even weer een bakkie doen, want de inwendige mens moeten we ook verzorgen.

Daarvandaan weer aan de wandel, nog een nieuw huisnummer gevonden. Kan die oude eindelijk de bak in. In een klein uurtje te hebben gelopen kwamen we bij het restaurant waar we vanavond wilden eten. Rene lekker vis in de bouillon met rijst, en ik paella.

Toen nog even een ijsje gehaald waar we dit gisteren ook hebben gedaan. Gisteren hadden we allebei een bakje, maar ze maken daar van een horentje een bloem van ijs. Dan kan je er bovenop ook nog een macaron nemen. Nou dat heb ik dus gedaan vanavond. Als je op hun website kijkt zie je wat ik bedoel. Amorino heet die zaak.

Daarna de metro in en nu zit ik lekker met me voetjes op bed en René ligt naast me te ronken.

Slaap lekker straks en tot morgen Kitty en René