Van Oxford naar Bath

Pppppfffff gaat weer lekker, ben ik bijna klaar druk ik op de verkeerde knop. Bam alles weg moet ik weer helemaal opnieuw beginnen.
Goed komt ie.
Vandaag gaan we Oxford verlaten en op weg naar Bath. Na het opstaan ontbijten, koffer inpakken, uitchecken, alles in de auto gezet en hup op weg. Het autorijden gaat al veel beter, en ik zit ook al veel relaxter naast René. 1 keer reden we op een stil stuk weg en moesten we de hoek om. Nou jullie begrijpen het al, zaten we aan de verkeerde kant van de weg. Gelukkig was het er niet druk dus verder niks aan de hand. Allen was het even niet zo een heel gezellig momentje in de auto.
Ik had de navigatie ingeschakeld en ook nu weer op de kortste weg. Je komt dan niet op de snelweg, maar alleen maar op smalle weggetjes, en door schattige dorpjes. Uiteraard moest er ook geplast worden dus stopte we bij een restaurantje en pppppfffff wat lucht dat op. Komen we buiten staan er verspreid op het land allemaal stenen, leuk om even naar te kijken maar dat was ook alles. Sommige liepen echt een weiland in om naar zo een steen te gaan kijken. Het plaatsje waar dit was heette Avebury. Misschien wil er iemand op Google kijken waar ik het over heb, dan is het makkelijk als de plaatsnaam er bij staat.
Daarna weer verder richting hotel. Ons hotel ligt niet in Bath zelf maar in Trowbridge. Natuurlijk konden we dit niet vinden, maar lang leven Google Maps, bleek dat we gewoon nog even verder door moesten rijden. Maar wat een schattig hotel hebben we, echt het zou zo uit een Engelse serie kunnen komen. We waren te vroeg dus de kamer was nog niet klaar. Dat vond ik wel jammer want was wel heel nieuwsgierig naar hoe die eruit zou zien. Bij de balie gevraagd wat er leuk was om in de buurt te gaan bekijken. Het meisje achter de balie kon ons genoeg informatie geven. Maar eerst wilden we even wat lunchen. Dit hebben we gedaan in de Boathouse. Nu had René fish en chips ik heb gewoon een soepje genomen. Een normaal broodje is hier bijna niet te vinden.
Hierna de auto weer in en op weg naar Lacrok. Dit dorpje kan je als toerist niet in met de auto. In het begin is er een grote parkeerplaats en verdef moets je lopen.Hier was de Lacrok Abby. Deze zijn we in geweest. Hij was al heel oud. Maar wel mooi, en ook weer een schitterende tuin erbij. Nog even door het dorpje heen gewandeld, zo leuk ze hebben er winkeltjes dat lijken net van die Anton Pieck huisjes. Ook met van de ronde ramen.
Toen weer terug naar de auto.
Hierna zijn we naar Westbury gereden, dit is helemaal omhoog en over hele smalle weggetjes. Je kan elkaar amper passeren. Maar als je dan eenmaal boven bent heb je een geweldig uitzicht. In een zijkant hebben ze ze een wit paard dat tegen de heuvel ligt. Het heet dan ook Westbury White Horse.
Toen we terug naar beneden. Ondertussen hadden we ook weer honger gekregen en zijn we naar ons hotel gereden. Hier onze schoenen uit en slippers aan en naar het restaurant. Wat hebben we lekker gegeten, René had lever en ik het menu van de dag, meloen met ham, kipfilet met een saus en als toetje lemonijs. Dat hoefde ik niet , dat mocht René en ik heb iets met witte chocolade te genomen. Dat is tenslotte goed voor de calorieën. Hahahahaha. Na het eten even een vestje opgehaald want het word toch frisjes. René een koffie met een Remy Martin erbij en ik een theetje met niks. Het is hier heerlijk rustig, René ligt al te slapen. Eigenlijk is dit geen nieuws meer. Morgen gaan we naar Bath en gaan we een Romeins spa in. Dus een ochtendje ontspannen en relaxen.
Hoe dit is lezen jullie uiteraard morgen weer.

Slaap lekker en tot morgen.