New Orleans

Zoals ik gisteren al schreef, zouden we vandaag iets leuks gaan doen. Nou ik kan als vast vertellen leuk was het zeker.
Na het ontbijt zijn we naar de haven gelopen, waar we twee weken geleden vandaan vertrokken met de radarboot. Gisteren deden we er 3 kwartier over, vandaag maar een half uurtje. Toen we daar aankwamen ons aangemeld, en daar kregen we ook gelijk de echte kaartjes. We moesten nog een half uur wachten eer de bus vertrok. In de bus kreeg je een sticker die je op je kleding moest plakken. De chauffeur vertelde dat het ruim een half uur rijden was. Hij deed er iets minder over, echt wat kon die man scheuren met die bus. Maar goed we waren veilig aangekomen. Toen we uit de bus stapte stond er een man en die vroeg om onze kaartjes. Van hem kregen we een geel bandje met nummer 17 erop. Er waren 4 verschillende kleuren. Maar ik zal eerst eens vertellen wat we gaan doen. We gaan met een propeller boot door het moeras heen varen, op zoek naar alligators. We hebben ze al wel gegeten, nu willen we ze nog zien ook. Maar de kleuren van de bandjes gaf aan wat voor boot je zat. Wij hadden er één voor 16 personen. Er was er ook één daar gingen er wel 50 op. Na een tijdje werd er omgeroepen geel 17 hé dat zijn wij. Er werd verteld welke boot we moesten hebben. Toen iedereen aan boord was, werd er gezegd: onder de banken liggen de reddingsvesten. Nou ik kan je zeggen die heb je daar echt niet nodig. Je wordt gewoon opgevreten door de alligators, met of zonder reddingsvest aan. Ook kregen we een soort koptelefoon op tegen het geluid. Als de propeller aanstond mocht je die ook niet afzetten. Staat charmant hoor zo een ding op je oren. Hahahaha. Eerst begint hij rustig te varen, maar dat duurt niet lang of het is vol gas. Gaaf hoor is dat. Op een gegeven moment gaat de propeller uit en zien we een kleine alligator zwemmen, gooit hij een marshmallow in het water, nou die lusten ze wel. Hap slik weg. In de verte komt een grotere aan. Best een raar idee hoor zo vlak bij. Ook die een marshmallow vlak bij de boot. En dan gaan we weer verder. Dan zien we ook nog een schildpad op een boomstronk zitten in het zonnetje. En weer wordt er gestopt, komt er best een hele grote aan zwemmen nadat er weer marshmallows in het water zijn gegooid. Dan pakt hij een worstje en gaat dat aan de alligator voeren, nou die bak dat maakt me toch een klap. Gelukkig heeft hij al zijn vingers nog. Ook heeft hij in een koelbox een hele kleine aan boord. Die mogen we even vasthouden. Hij wil hem laten groeien tot hijn groot genoeg is om te overleven. Alles bij elkaar hebben we bijna 2 uur gevaren. Toen met de bus weer terug, dat we de bus inkwamen moets je je sticker weer inleveren, zo kon hij zien of iedereen er was. Je weet het tenslotte maar nooit. Toen we terug waren zijn we eerst even in een soort koffiehuis wat lekkers wezen eten. We hadden ze al een paar keer gezien maar niet genomen, ze noemen het beignets, het zijn net een soort oliebollen maar dan vierkant en dan steviger met héél véél poedersuiker erop. Daarna nog een museum in, dit was niet zo heel veel bijzonders. Lekker even in een straat gezeten op een bankje waar kunstenaars zitten, het lijkt een beetje op de Mon Martre in Parijs. Ook allemaal hun werk uitgestald. Maar hier lopen ook zwervers, en mensen die helemaal van de wereld zijn door de drank en drugs. Iedereen praat ook tegen je. Ondertussen was het ook weer tijd om te eten. Dit hebben we gedaan waar we gisteren ook waren. Dit was zo gezellig en lekker. Toen weer terug naar het hotel gelopen. Eerst naar boven om onze schoenen uit te trekken, en Toen beneden in de bar nog wat gedronken. Nu nog één nachtje slapen dan dan vertrekken we morgen weer naar huis. We vliegen om 14.15 uur uit New Orleans vandaan naar Houston. Het is dan bij jullie al 21.15 uur. En dan hebben we anderhalf uur overstaptijd. En dan gaan we in een kleine 10 uur terug naar Schiphol.
Dus morgen hoeven we ons zo heel erg te haasten.
Welterusten en tot morgen Kitty